W pustyni i w puszczy – lektura pierwszoklasisty

Zastanawiacie się może, kiedy przeczytać swoim dzieciom „W pustyni i w puszczy”? Moja rada – nie zwlekajcie z tym zbyt długo. Moi chłopcy poznali przygody Stasia i Nel, kiedy mieli 8 i 6 lat. Obydwaj byli zachwyceni. Młodszemu trudniej było przebrnąć przez pierwszą, naładowaną faktami historycznymi część, ale słuchał wytrwale i z wypiekami na twarzy. Przyznaję się, tym razem to nie ja czytałam. Sięgnęłam po audiobooka i słuchałam razem z chłopakami. Też miałam na twarzy wypieki.

Nawet nie przypuszczałam, że książka zrobi na moich dzieciach takie wrażenie. Zaczęliśmy słuchać płyty w samochodzie, wracając z wakacji i każda przerwa w podróży była przez chłopaków widziana bardzo niechętnie. Bo trzeba wyłączyć płytę!

Ja też odkryłam „W pustyni i w puszczy” na nowo. Wsłuchując się w barwne opisy afrykańskich krajobrazów, widziałam je przed oczami. Pamiętam, że kiedy sama czytałam książkę będąc dzieckiem, nie raz omijałam opisy, uznając je za przydługie. Jak można przez dwie strony pisać o krajobrazach!? Teraz stwierdzam, że sienkiewiczowskich opisów się dużo lepiej słucha niż czyta – wystarczy zamknąć oczy i widzi się jak na dłoni opisywany przez pisarza świat.

Zadziwiło mnie i niezmiernie ucieszyło to, jak chłopcy zareagowali na powieść Sienkiewicza. Razem z mężem nie spodziewaliśmy, że aż tak ich wciągnie ta niełatwa momentami książka. Starszy dopytywał się czasem o zawiłości historyczne, młodszy skupił się na wątku przygodowym. Obydwaj nie mogli doczekać się końca. A kiedy w końcu przyszedł, żałowali, że już się skończyło. Bartuś stwierdził nawet: „Mamo, to teraz kup nam drugą część.”

W pustyni i w puszczy
Autor: Henryk Sienkiewicz
Czyta: Ewa Sobczak.