„Chustę babci” wypożyczyłyśmy z naszej ulubionej biblioteki właściwie bez specjalnego zastanawiania się, wystarczyło nazwisko znanej nam i lubianej przez nas autorki – Aase Lind. Lubimy jej książki o Karusi i Piaskowym Wilku.
„Chusta babci”, to poetycka opowieść o dziecięcym przeżywaniu świata, pożegnaniu, śmierci, przemijaniu i przyjaźni. Jest to znakomita, oszczędna w słowach (tak to właśnie robią Skandynawowie!), ale bardzo prawdziwa, głęboka refleksja nad dziecięcym światem przeżywania rzeczywistości.
Mam wrażenie, że to właśnie pisarze z północy naszego kontynentu są specjalistami w ukazywaniu tego świata czytelnikom. Mamy oto dwoje małych przyjaciół. Ich babcia właśnie wróciła ze szpitala. Jest umierająca. Dorośli radzą sobie z tą sytuacją na swój sposób- spotykając się, odwiedzając babcię, a dzieci na swój – chcą się gdzieś odizolować, schować i całą tę sytuację przemyśleć – „ (…) babcia właśnie wróciła / do domu ze szpitala, / więc każdy chciał się z nią zobaczyć, / i nagle, tak po prostu, / musieliśmy razem pomyśleć. / – I żeby nam nikt nie przeszkadzał – / powiedział Biliam. / – No właśnie – przytaknęłam. / Ale wokół panowało / takie zamieszanie, / krewni i krzesła, / filiżanki i garnki, / kuzyni i kuzynki, / sąsiedzi, którzy płakali / – mama tłumaczyła, że ze szczęścia – / i pies, który cały czas szczekał, / że trudno było usłyszeć / własne myśli.”
W końcu dzieci ukrywają się pod chustą babci, robią z niej namiot i właśnie tam przeżywają te wszystkie nagromadzone emocje – „Myśleliśmy też o zimnym wietrze. / I o sąsiadach, którzy płakali. / – No bo jeśli to ze szczęścia … – / powiedziałam. / – … to powinni się raczej śmiać? – / dokończył Biliam.” Dorośli nie bardzo rozumieją dzieci. Martwią się, że znikają, chowają się, izolują. Tylko babcia staje po ich stronie, ona wie, że muszą się zatrzymać, schować, przemyśleć sytuację– „Zostaliśmy w namiocie i myśleliśmy o różnych rzeczach. / A babcia pilnowała wejścia, / więc nikt nie odważył się nam przeszkadzać. / A jak już wszystko sobie przemyśleliśmy, / wyczołgaliśmy się z namiotu, Biliam i ja. / Potem trochę rozmawialiśmy z babcią. / O życiu, śmierci i o donicach”
Aasa Lind pięknie opowiada o świecie dziecięcych uczuć. Dzieci wiedzą lepiej.
„Chusta babci”
Autor: Aase Lind
Tłumaczenie: Agnieszka Stróżyk
Ilustracje: Joanna Hellgren
Zakamarki, 2013
Mamaczyta 