Zawsze miałam proste włosy, które za nic w świecie nie chciały się kręcić. Moja przyjaciółka, też Gosia miała z kolei kręcone jak sprężynki, które za nic nie chciały się wyprostować. I tak marzyłyśmy sobie: ja o włosach kręconych, ona o prostych. Zupełnie jak czarny Wilk marzy o tym by zmienić kolor. Zwykle chcemy być inni niż jesteśmy. Wilki zupełnie tak samo jak ludzie.
„O Wilku, który chciał zmienić kolor” to zabawna opowiastka o sympatycznym drapieżniku, który nie do końca jest zadowolony ze swojego wyglądu. Cały tydzień mija mu na wybieraniu najodpowiedniejszego koloru. W poniedziałek wysmarował się zieloną farbą, ale stwierdził, że wygląda jak żaba. We wtorek przystroił się w czerwony sweter, ale uznał, że przypomina raczej Świętego Mikołaja niż wilka. Próbował też oblepić się różanymi płatkami, czy skórkami pomarańczy. Na koniec desperacko obkleił się błotem, by zmienić kolor na brąz. W niczym nie czuł się dobrze.
W końcu obskubał z piór pięknego pawia i przybrał się we wszystkie kolory tęczy. Sukces! Spodobał się sobie. Ale też wszystkim wilczycom w okolicy, które od rana do nocy nie dawały mu spokoju. Nie, tak nie da się żyć. Już lepiej być po prostu sobą!
Zgadzamy się z wilkiem w całej rozciągłości. Najmłodsza czyta książkę samodzielnie, już kolejny raz. Za każdym razem na ustach uśmiech.
O Wilku, który chciał zmienić kolor
Tekst: Orianne Lallemand
Ilustracje: Eléonore Thuillier
Wydawnictwo Adamada, 2016
Mamaczyta 